زبان مادری

روز زبان مادری واسه همه مبارک باشه،مبارک که چه عرض کنم ولی خوب باشه

اعلام 21 فوریه از سوی یونسکو بعنوان روز جهانی زبان مادری که باعث شهرت بنگلادش گشته و در خور تقدیر می باشد.این امر روند دستیابی به صلح،پیشرفت و رفاه در کشور بنگلادش و خارج از مرزهای بین المللی را نیز تسریع خواهد بخشید.
پس از سال 1952 مردم بنگلادش همه ساله 21 فوریه را براستی مایه مباهات و روز فراموش نشدنی برای آنهاست،روز شهید نامگذاری کرده اند.حوادثی که باعث شد تا این روز برای آنها به عنوان روز بیادماندنی باشد عبارتد از:در آگوست سال 1947 کشوری که حال پاکستان نامیده می شود از دو ایالت شرقی و غربی که 1600 کیلومتر از هم فاصله داشتند تشکیل شده بود.تز ائدولوژی محمد علی جناح،عامل خطرناکی بود که اجزای اصلی یکی از ایالتهارا که شامل زبان و فرهنگ بود،نادیده می گرفت و مذهب را به عنوان یگانه عامل لازم برای پیوند دو ملت می دانشت
ایالت شرقی پاکستان که شامل اقلیت های بنگالی بود و از لحاظ ادبیات میراث دار ادبیات چند هزار ساله و فرهنگ پیشرفته بنگالی بود.بنگالی ها علاقه خاصی به فرهنگ و ادبیاتشان داشتند،در سال 1952 و به هنگام استعمار نو این علاقه رو به فزونی گذاشت
عمل خود خواهانه پاکستان در اعلام زبان اردو به عنوان تنها زبان رسمی پاکستان،تخم فروپاشی و اضمحلال آینده این حکومت را کاشت.مردم پاکستان شرقی و مخصوصا دانشجویان در قبال عملکرد غیر دموکراتیک دولت واکنش تندی نشان دادند،چرا که این طرح نابودی فرهنگ و زبان بنگالی را به دنبال داشت.دولت پاکستان برای سرکوب اینگونه اعتراضات از نیروهی پلیس بهره گرفت. نیروهای پلیس بر روی تظاهر کنندگان که بیشتر آن هارا دانشجویان تشکیل می دادند آتش گشود،این عمل باعث کشته و زخمی شدن تعدادی از آنها شد.خبر مرگ آنها در ایالت پاکستان شرقی و دلیل مرگشان که بخاطر بهره مندی آنها از حق خدادادشان بود جنب و جوش عظیمی در ایلت پاکستان شرقی شد و سبب شد که نام آن هارا شهید بگذارند
فداکاری و ایثار آنها که در عین حال یک تراژدی با شکوه بود،نا رضایتی مردم از حکومت وقت را تشدید کرد.21 فوریه نزد مردم سمبل گشت و حالت اسطوره یافت و باعث آگاهی مردم از مسائلی مانند دموکراسی،سکولاریم و ناسیونالیسم بنگالی گشت و این باور را که بنگالی ها ملتی با هویت جدا از اکستان و کشوری مستقل هستند به یقین تبدیل کرد
پس از سال 1952،21 فوریه از طرف بنگلادش و کشورهایی نظیر آمریکا،انگلیس،کانادا و هند و چندین کشور دیگر گرامی داشته شد و این امر به توجه خاص مردم بنگلادش نسبت به زبان مادریشان انجامید.در 17 نوامبر1999 روز 21 فوریه از سوی سازمان آموزشی،علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد یونسکو به عنوان روز جهانی زبان مادری اعلام شد

جرئت

امروز با فک و فامیل رفته بودیم شاه گلی.

نمی دونم تا حالا رفتین یا نه ولی جای با صفایی هستش.

یکی از بهترین جاهای گشتنی تبریز.همینور داشتیم می گشتیم من داشتم نیگا می کردم که آب روی دریاچه یخ زده.

آب دریاچه خیلی وقته که عوض نشده.زیرش باتلاق شده و هر کی بره کارش تمومه.

همینور که داشتم نیگاه می کردم یهو دیدم روی یخ دریاچه جای پای آدم هستش.

یهو جا خوردم،یکی رفته بود روی یخ دریاچه قدم زده بود.با خودم گفتم عجب دل و جرئتی داشته.اگه یخ می شکست و میفتاد تو کارش تموم بوده.ازش عکس گرفتم.خودتون نیگا کنین دیگه.

آونکس

آقای اهری یه مطلب جالب توی وبلاگشون گذاشتن.
برای دیدن این مطلب روی این قسمت کلیک کنید
ببنیم از دست ما بلاگرها چه کاری ساختس؟
منم واسشون دنبال اطلاعات می گردم و هر چی دستم بیاد اینجا بازتاب میدم

آزادی

امروز نشسته بودم توی مغازه آبمیوه فروشی داشتم آب هویج می خوردم،یه پیرمرد اومد نشست کنارم.همینجوری شروع کردیم به حرف زدن،ازش پرسیدم به نظرت کجای اینجا آزادی هستش؟
برگشت بهم گفت:همین خیابونو مستقیم بری،بپیچی طرف راست خیابون آزادیه.
نظرشما چیه؟
لطفا راجب بنر وبلاگم هم نظرتونو بگین